سلام..

سپاس گذار معلمی هستم که اندیشیدن رو بمن آموخت نه اندیشه هارو..

روز معلم رو و روز کارگر و کارمند و رو به همه ی دوستان عزیزم که در این جایگاه های بزرگ هستند تبریک میگم.

چند وقت بود حالم خوب نبود عذر میخام از تاخیرم و اینکه مطالب زیباتون رو نخوندم..ان شاالله جبران میکنم

کلا دوری از خونوادم و یه سری مسائل دیگه بهانه گیرم کرده بود و اینکه بیشتر دوست دارم تو تنهایی خودم باشم..اما امشب به اصرار دوستام رفتم جشن روز معلمی که واسمون تو دانشگاه گرفتن اونجا دانش آموزای دبستان کسایی که قراره دوسال دیگه با عشق بهشون درس بدم برامون سرود خوندن و همین باعث شد روحیه بگیرم و خوشحال از اینکه قراره معلم شم.و خوشحال تر شدم زمانی که همه ی خونوادم بهم زنگ زدن و تبریک گفتن.

کلا من با کارای خیلی کوچیک خوشحال میشم و با کارای خیلی کوچیکم ناراحت...

دعام کنید خیلی..

و سخن آخر،بقول یکی از استادام

معلمی شغل نیست معلمی عشق است

اگر بعنوان شغل انتخابش کرده ای رهایش کن

و اگر عشق توست مبارکت باد(شهید رجایی)